Het goede leven; dát proef je onder de gewelven van dit kelderrestaurant. Sinds 2013 is Maastricht een toprestaurant rijker: Le Bon Vivant. Björn Dijkstra realiseerde in oktober van dat jaar een langgekoesterde droom: een eigen(tijds) restaurant.
Een belevenis
Nog voor je de treden afdaalt, waan je je al in een oase van warmte. Een jarenlange verzameling van kaarsvet ondersteunt een dinerkaars die statig in de etalage brandt. Als je de trappen afloopt komen smakelijke geuren je tegemoet. Beneden word je ontvangen in een ronde en robuuste, maar elegante gewelvenkelder. Deze zaak staat.
Een bezoek aan Le Bon Vivant biedt jou een avondvullend programma.
Bjorn: “Schuif op tijd aan, dan heb je alle rust om te genieten van alles wat er voorbijkomt.”
In een 5 of 7 gangen menu, of in zijn à la carte gerechten presenteert Björn verrassende smaaksensaties die experimenteel en nèt een beetje anders zijn. Van Belgische gasten hoort hij vaker: “Ik vond het on-Nederlands goed”. Als geboren noorderling vindt hij dat een mooi compliment van een zuiderbuur.
New Dutch cuisine
‘New Dutch cuisine’: dat is de keuken van Björn. Maar wat houdt New Dutch eigenlijk in?
Björn: “Klassieke ingrediënten met nieuwe technieken bereid”.
Producten en kooktechnieken uit de hele wereld komen voorbij op zijn borden. Een gerecht als makreel die hij op een ceviche wijzebereid (Peruaans) combineert hij met tom-kha-kai (een soep uit de Thaise keuken). “Dat klopt bij elkaar”, aldus Björn. Maar fusion gerechten zoals “Spaghetti-babi pangang” kom je bij Le Bon Vivant niet snel tegen.
Van ‘garums’ (Japanse vissaus) tot boter karnen; Björn doet het liefst alles zelf. Een geslaagd gerecht bevat voor hem zoete, zure, zoute, bittere, vettige en umami smaken. Maar signature in zijn dishes is het krokantje dat in bijna al zijn eetbare kunstwerkjes terug te vinden is.
Jong geleerd
Moeder Alma wist Björn enthousiast te maken voor het horeca-vak. Op zijn 12e startte hij als afwasser in haar cateringbedrijf, maar al gauw promoveerde hij tot chef ‘canapé’ (borrelhapje). Het zat hem in de vingers.
Zijn vader bracht hem het belang van leren en studeren bij. Dat landde bij Björn. Na zijn VWO en een verre reis koos hij daarom voor een wetenschappelijke studie. Het was geen match. De jonge chef ging in zijn moeders bedrijf werken.
Wat bleek? ‘Verandering van spijs doet eten’. Tijdens de rust van het koken ging zijn horecahart verder open en wist hij wat hij wilde.
Hotelschool Maastricht
En dat was: de Hotelschool in Maastricht, waarvoor hij het noorden verliet. Eigenwijs als hij is koos Björn ervoor om op stage te gaan in Zuid-Afrika, en wel in de keuken. Nogal ongebruikelijk voor een hotelschool student, maar voor deze gepassioneerde chef in spe was het de ideale manier om zijn keuken skills verder te ontwikkelen.
Zijn keuze voor de keuken liet hem inzien dat hij een eigen restaurant ambieerde. In 2019 kwam zijn moeder hem vergezellen als souschef. Waar hij ooit van haar leerde, kan hij zijn kennis en kunde nu teruggeven.
Björn: “Ik merk wel waar ik de koppigheid van heb. Dat geeft weleens vuurwerk, maar dat is ook zo weer voorbij!”
Een kijkje in de keuken van…
En als hij in de keuken van een ander Les Tables lid zou mogen kijken? Fitz Roy. “Toen ik hier de laatste keer ging eten was ik erg verrast.” Chef Raymond zou hij graag leren kennen om een keer samen te koken.
Björn en zijn team verwelkomen je met een warme, experimentele groet in zijn gewel(f)dige restaurant om jou een ontspannen avond te bezorgen.
Meer (w)eten van Le Bon Vivant? Check de website.
